اینجا محوطه باستانی شوش است که تاریخی بیش از ۴ هزار سال را در خود دارد.
صدای گوسفندان مشغول چرا در محوطه ثبت جهانی شوش به گوش می‌رسد عده‌ای هم در عرصه باستانی این محوطه مشغول موتور سواری هستند و این سایت جهانی میراث‌فرهنگی را با پیست موتورسواری اشتباه گرفته‌اند!
رفت و آمد خودرو و دوچرخه و موتور و چرای احشام بر روی سایت باستانی موجب از بین رفتن لایه‌های باستانی می‌شود و در همه محوطه‌های تاریخی ممنوع است.
شهر باستانی شوش از مهم‌ترین و باشکوه‌ترین سکونتگاه‌های شناخته شده در جهان با قدمتی حدود ۴ هزار سال پیش از میلاد (بنا به نظریاتی ۷۰۰۰ سال پیش از میلاد) است.
این محوطه‌ی تاریخی، به عنوان کهن‌ترین شهر جهان، روزگاری مرکز برخورد دو تمدن «میان رودان» و «عیلام» بوده است. زندگی شهرنشینی همچنان در این منطقه ادامه دارد.
دراین شهر باستانی علاوه بر عیلامی‌ها (به معنای سرزمین خدایان)، اقوامی نظیر آشوری ها، هخامنشیان، سلوکیان، پارتیان، بابلی‌ها و ساسانیان حکمرانی داشته اند.
محوطه‌ی باستانی شوش ناحیه‌ای وسیع از بنا‌ها و سازه‌های معماری بسیار متنوعی را از پیش از تاریخ تا دوران اسلامی در بر می‌گیرد که شامل کاخ شاوور، آپادانا (یکی از باشکوه‌ترین و کم نظیرترین آثار باستانی جهان)، دروازه‌ی شرقی، هدیش، شهر پانزدهم، روستای هخامنشی، مسجد جامع شوش، مجموعه‌ی بنا‌های دوره‌ی اسلامی، تپه‌های آکروپول و قلعه‌ی فرانسوی‌ها است.
مردمان عیلام پیشرفت‌هایی در خط، معماری، ذوب فلزات، شیشه و هنر پیکرتراشی ایجاد کردند. پیکره‌ی خدایان در میان آثار باستانی شوش در دوره‌ی عیلامی جایگاه ویژه‌ای دارد.
آثار باستانی ارزشمندی از حفاری‌های این منطقه بدست آمده است که حجم عظیمی از آنان در موزه‌های معروف دنیا نگهداری می‌شوند.
این شهر باستانی به همراه آرامگاه دانیال نبی و تحت نام بقعه دانیال نبی شهرشوش و تپه‌های مجاور در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ با شماره ثبت ۵۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
